1786 Sara
This is a tragic case of a slave woman in the Swellendam district who drowned herself with her children, one of whom survived. It is not clear from the details provided why, but her suicide followed the death by drowning of November, a male slave of the same owner. The Swellendam landdrost feared that the episode would lead to an epidemic of slave suicides and proposed that her body be gruesomely displayed to warn others who might be contemplating such an act. It could of course be that Sara had a particular reason for killing herself, related to November’s death.1 The case may thus indicate a personal fidelity and anguish at a partner’s death, showing that not all slave relationships entailed conflict and jealousy, as the criminal court records often seem to suggest.
Slave suicides were not infrequent, and often occurred after a slave had committed a crime and faced capture and punishment, but sometimes, as appears here, out of desperation to end a particularly unhappy life. Their corpses were usually displayed in public as a deterrent to others.2
Footnotes
CJ 2489 Inkoomende Brieven, 1786-1788, Deel 5, ff. 59-61.
Honourable Lord,
On the 18th of this month, I received a letter from the burgher Jacob van Reenen in which he communicated to me that a certain male slave of his, named November, drowned at the mouth of the Duiwenhoks River. The circumstances of this drowning, which I have heard around, have already caused some suspicions, about which I hope to send two statements before long to your honour, which will completely confirm the grounds of these suspicions.1 And today I received a second letter, dated the 27th of this month, in which Van Reenen informs me that a woman slave first hurled her four children into the water and then also herself and drowned together with three of her children. The oldest of these, being a little girl, very luckily hung onto the reeds at the side of the water and thus saved herself. She says that her mother had already earlier tried to incite her to die.2
This last incident, added to the first, and the consequences which could stem from this, made me determined to inform the aforementioned Van Reenen to immediately give me notice when they have fished out the corpse, when I am of the intention, after having deliberated with two of the heemradenheemradenThe origin of this word is uncertain, but is connected to the Dutch words heem (‘homestead’) and raad (‘councillor’). This was the title of a free burgher who served on the Collegie van Heemraden in the rural districts of the Cape, usually for a term of two years. of this district and after viewing the corpse, to have the body put upon a wheel, erected for this purpose in the vicinity where the deed was carried out; as a discouragement to the other slaves whom, I hope, will by this spectacle have a change of heart if such atrocious ideas may have found a way into their minds.
Hoping that your honour will not take this freedom of mine amiss, as the strongest reasons, already adduced above, are moving me to it, but that you will be pleased to consider the same as a good precaution to protect the said Van Reenen, and the other inhabitants of this district in general, from all such and similar burdensome incidents, and to provide a deterrent to the heathens not to surrender themselves to such raving ideas.
I have added herewith, for your honour’s consideration, copies of the two letters which the aforementioned Van Reenen had sent me.
With which I take the liberty to order myself, most humbly, into the continuing protection of your honour, remaining with humble respect and ever growing esteem,
Honourable lord,
Your honour’s obedient servant,
[signed] C. van Nuldt Onkruijdt.
Swellendam, 28 December 1786.
Footnotes
Weledellen [sic] achtbare heer,
Op den 18e dezer, ontfange een brief van den burger Jacob van Reenen, waarbij hij mij 1 communicatie doet dat zeekere mansslaaf van hem, genaamt November, in de mond van de Duijvenhoksrevier verdronken was. De omstandigheedens die ik van ter zijde hebbe gehoord van dit verdrinken, hebbe mij reedts eenige presumpties gebaard, waarvan ik eerlang hoop aan u weledele achtbaare twee verklaringe toe te kunne zenden, welke de grond van die gedagte zal volkome bevestigen, en heeden ontfange een tweede brief, gedateert 27e dezer, waar in hij Van Reenen mij meld als dat een slaave meijd, eerst haar vier kinderen in het water zoude geworpen hebben, en toen zig zelven meede, en met drie van haar kinderen verdronken. Het grootste van dezelve, een meijsie [sic] zijnde, is seer gelukkig op het riet aan de kant van ’t water blijven hangen, en soo sigselve gesauveerd. Die verhaald dat haar moeder haar vooraf reedts tot sterven had soeken aan te setten.
Dit laatste geval bij het eerste gevoegt, en de gevolgen hieruijt kunnende ontstaan, heeft mij doen resolveeren omme aan meergemelde Van Reenen te melden mij bij het opvissen van ’t lijk durekt [sic] daarvan kennes [sic] te geven. Wanneer ik van voornemen ben omme, na overleg met twee heemraaden dezer collonie [sic], na ’t schouwen van ’t lijk, het liggaam op een rad te doen leggen, ten dien eijnde opgerigt omtrent de plaats daar het geval geëxteert is, ter afschrik van de overige slaven die, ik hoop, door dat schoutoneel [sic] zullen veranderen van consepte zoo zulke gruwelijke denkbeelden in hun gemoederen mogte plaats gevonden hebben.
De hoop dat u weledele achtbaare mij deze vrijhijd niet zal gelieven qualijk te duijden, alzoo de sterrekste [sic] redenen mij daartoe permoveren, reedts hier voren gededuceert, maar hetzelve als een goede voorzorg zal gelieven aan te merken, omme voor al zulke en diergelijke drukkende gevallen gemelde Van Reenen, en de overige ingeseetene dezer collonie in ’t generaal, te bewaaren en de heijdenen een afschrik te geven omme zig niet aan zulke moedwillige als rasende concepte over te geven.
Ik hebbe de twee brieve in copia hiernevens gevoegt, ter speculatie van u weledele achtbaare, door meergemelde Van Reenen aan mij gezonden.
Waarmeede de vrijhijd neme mij op het nederigste in de aanhoudende protectie van u weledele achtbaare te beveelen, blijvende met alle onderdanige hoogagting en een steeds aangrojende [sic] eerbied,
Weledele achtbaare heer,
U weledele achtbaare onderdanige dienaar,
[get.] C. van Nuldt Onkruijdt.
Swellendam, den 28e December 1786.