1786 Job van Madagascar
This case provides details of the ways in which a group of runaways hiding out on Table Mountain were able to sustain themselves.1 They had links with the runaway community at Hangklip,2 as well as with slaves in Cape Town, who provided them with food and a hiding place. They moved between the mountain and the town, raiding houses and farms, and at one stage brought captured cattle to the mountain. That such a network existed in the vicinity of the town as late as the 1780s shows how tentative was the Company’s control over its slave population, even in the heart of the colony.3
Footnotes
-
On the popularity of Table Mountain as a refuge for slave runaways, see 1735 Company slaves n. 1. ↩
-
On the runaway slave community at Hangklip, see 1737 Aron van Madagascar, n. 1. It seems to have revived in the 1780s, or at least to have come again to the attention of the authorities. After a spate of cases dealing with it in the 1730s (in this volume see 1737 Aron van Madagscar), another group of cases appeared before the Council of Justice in the 1780s (see this one, 1785 Spadilje van Siam and 1786 October van Madagascar). ↩
-
The documentation for this case also includes the eijscheijschLiterally ‘claim’ or ‘demand.’ This is strictly speaking the eijsch ende conclusie without the final part about sentencing, but the term is often used as a shorthand for the whole document. and the examination of each of the accused, CJ 424, ff. 571-681. ↩
CJ 795 Sententiën, 1782-1789, ff. 407-23.
Since Job van Madagascar, bondsman of the widow of the late manhaftemanhafteThis word is related to Dutch manhaftig, ‘manly, manful, valiant.’ It was the title held by officers of the various citizen militias (each district had one). It seems as if it only entered common usage late in the eighteenth century. Jan Hendrik Ekker, 30 years old at a guess, Moses van Bougies, slave of the burgher Jacobus Tesselaar, 40 years old at a guess, Francies van Mosambique, belonging to the burgher Simon van Blerck, 20 years old at a guess, Jek van Madagascar, bondsman of the burgher adjutant, manhaftemanhafteThis word is related to Dutch manhaftig, ‘manly, manful, valiant.’ It was the title held by officers of the various citizen militias (each district had one). It seems as if it only entered common usage late in the eighteenth century. Francois de Necker, 22 years old at a guess, Fortuijn van Madagascar, slave of the burgher Petrus Johannes Hiebner, 25 years old at a guess, Caesar van Madagascar, belonging to the former koopmankoopmanThe administrative or civil sector of the VOC was divided into six categories of rank, with the governor-general at the head of the first one. Most of the titles used for these ranks were derived from the merchant origins of the VOC, but in practice a rank did not equate with a person’s function. Koopman, literally meaning ‘merchant,’ was a rank in the third category, senior to onderkoopman (‘junior merchant’), but below an opperkoopman (‘chief merchant’)., the honourable Johannes van Echten, 40 years old at a guess, and Brein van Ambon, a manumitted bondsman, 50 years old at a guess, currently their honours’ prisoners, have voluntarily confessed and since, from the other documents furnished in the case, it has appeared evident to the honourable Council of Justice of this government:
That fully two years ago now, the first prisoner, Job, joined a certain gang of slaves – among whom were two of the honourable Johannes van Echten, by the names of Said and Daniel, who were already punished at the beginning of the year 1785 for their misdemeanours, in accordance with the sentence of this Council1 – with the intention to go and steal sheep from the garden of the repatriated honourable Adriaan van Schoor, but at the barking of the dogs had to retreat again from there.
That the first prisoner, (so he says) from fear that this would be discovered, then set out in flight with his fellow slaves Jacob and the fifth prisoner, Fortuijn, and went to Table Mountain.
That thereupon two more slaves of the aforementioned Simon van Blerck, by the names of October and Jephta, likewise came to join the first prisoner. They then, being five in number, went to the region of Stellenbosch, where the aforesaid Jacob, Fortuijn and Jephta were shortly thereafter taken prisoner, which is when the first prisoner again returned with the aforementioned October to Table Mountain.
That later, when the first prisoner was joined by the slaves Mentor and Salomon, belonging to the aforementioned Van Blerk, and David, slave of one Franke, he decided at that time to go with them and the aforesaid October to Hanglip.
That the first prisoner found there at Hanglip several more runaway slaves and, after having maintained themselves for some time with shellfish as well as that which some of them brought to this hiding or dwelling place, he set out on a certain day with some people of this gang, along with a certain slave of one Louw, named Carolus, to the farm of the burgher Jan Otto.
That they stole there two horses from the stable and, notwithstanding their being chased by the aforesaid Otto, accompanied by one Wilkens, and the first prisoner also being hit by a shot of chopped bullets, brought these horses to their dwelling place and ate them.
However, that the first prisoner, because of this shot, became afraid to remain there any longer and, with the aforementioned David, Mentor and Carolus, separated from this gang and, after having roamed around elsewhere with these last-mentioned comrades, they again returned to Table Mountain. Although the said David, Mentor and Carolus, after having kept there for some while longer, went from him, there then also came to the first prisoner, apart from several other runaway slaves who were forever coming and going, the second, third and fourth prisoners, Moses, Francies and Jeck, as also the slaves Pedro of the aforementioned Van Blerck and April of the dragoon Veltbron.
That since then this gang always kept on Table Mountain, but the first prisoner mostly in the garden of the abovementioned honourable Van Echten, where he was principally provided with victuals and clothes by the sixth and seventh prisoners who, in addition, time and again, or most of the time in fact, hid him in a chicken coop next to the house of the aforementioned honourable Van Echten, and who also, when he got it into his mind to return to his owner, dissuaded him from it, by making him believe that everything that had been stolen from time to time would be put on his account, and that he would then perhaps be in danger of being hanged or broken on the wheel. During this time the first prisoner was able to go now and then to his gang, which stayed on Table Mountain during the day, but at night roamed around the gardens of Rondebosje and Roode Bloem2 to look for food since he was never able to bring as much food as would be sufficient for them all from the said garden [i.e. Van Echten’s].
That consequently, the aforesaid Pedro and April once drove a cow of the burgher Willem Versveld from the so-called Platte Klip to the mountain, where it was slaughtered by the first prisoner and thereafter consumed with the remaining second, third and fourth prisoners.
That after this, the first prisoner in addition stole, with the help of the third and fourth prisoners, Francis and Jek, a bull of the manhaftemanhafteThis word is related to Dutch manhaftig, ‘manly, manful, valiant.’ It was the title held by officers of the various citizen militias (each district had one). It seems as if it only entered common usage late in the eighteenth century. Servaas van Breda, and drove it to their hiding place for their maintenance.
Further, that the third prisoner Francies, together with the aforesaid Pedro, stole three sheep from the aforementioned Van Blerck and likewise three from the former burgher councillor, the honourable Jacobus van Reenen, and brought them, along with various garden fruit and vegetables, to the gang.
That the fifth prisoner, who had previously belonged to the owner of the first prisoner and had therefore known him ever since, often received the first prisoner during the night in his owner’s garden and provided him with food.
Next, that the fifth prisoner once told the first two prisoners, Job and Moses, that there were two bags of flour in the front room of his owner’s house, whereupon the four first prisoners deliberated with one another to take that flour from the house of the said Hiebner. To this end, the first four prisoners, in accordance with what they had agreed, went into the garden of Hiebner during the night of 8 and 9 August of this year, when the third and fourth prisoners remained at the gate of this garden, while the first two prisoners went to the house and, after having spoken with the fifth prisoner for a moment, returned again to tell the third and fourth prisoners, who had remained behind, that they now had an opportunity to get into the room. The first four prisoners then also went together to the house of Hiebner and to the window of the front room and found, in accordance with their instructions, the shutter open or only half closed, which they opened and then pulled up the sash-window, after which the first and second prisoners, Job and Moses, climbed inside. The fifth prisoner meanwhile, after having given the necessary directions, went to the back to see that the other slaves of his owner were all properly asleep.
That after the first and second prisoners with the help of the third prisoner had moved the two bags with flour from the room, the first prisoner Job then broke open with a garden rake the bureau standing in that room and, in addition to some silver work, also took from it all the money, both silver and paper, which was inside it; after which they took away numerous other goods which were in the room and of which the prisoners themselves were unable to list anything specific. However, on the morning of the following day, the aforesaid Hiebner missed from his bureau: fifty rixdollars in paper money, twenty six rixdollars in guilder coins, thirty rixdollars in old silver money, a double silver chatelaine bag with six precious coins, nine silver spoons, one silver sugar box, one silver cake tray with four spoons and five forks; while there also went missing that night from the room in which the bureau stood: two muddenmuddenA measurement for dry goods, usually wheat or flour, the equivalent of about one hectolitre. of flour and a small copper tea chest; and from the back room where the washing is usually kept: one blue pocket-handkerchief, one empty canvas bag, one woman’s dress, one tablecloth, one men’s shirt, two women’s nightcaps and one canvas bag. These stolen goods were brought to the prisoners’ hiding place that very same night, yet most was found the following day by the lieutenant, manhaftemanhafteThis word is related to Dutch manhaftig, ‘manly, manful, valiant.’ It was the title held by officers of the various citizen militias (each district had one). It seems as if it only entered common usage late in the eighteenth century. Pieter van Breda, and the burgher Willem Versveld, when they went after the prisoners, and was returned to the said Hiebner.
That in the meantime the fifth prisoner pretended to his owner that he wanted to search for Job and his gang in order to deliver them into the hands of his owner; when he went from the house, joined the gang of Job and roamed around with them. After having remained with this gang for a month, and also stole fruit and vegetables from the gardens here and there, he again returned to his owner, claiming that he was trussed by Job and his comrades and held prisoner by them for all this time.
That the first four prisoners, shortly before they were taken prisoner, wanted to go again to Hanglip with the aforesaid Pedro and April, but that they got separated from one another in the dunes, and while the first and third prisoners returned again to Table Mountain, the second, third and fourth prisoners were apprehended, as also the first prisoner who, after many fruitless attempts had been made, was finally surprised in an accidental manner in the abovementioned chicken coop next to the house of the aforementioned honourable Van Echten; and, after having been hit with a shot in his legs, was also taken prisoner and, like his accomplices, delivered into the hands of justice.
Since such a wanton flight and theft cannot, under any circumstances, be tolerated in a country where law and justice are properly maintained, but should be punished most rigorously, as a deterrent to other similar malefactors.
Thus it is, that the honourable Council of Justice, serving today, having read and considered with attentiveness the written crimineelen eijsch ende conclusiecrimineelen eijsch ende conclusieLiterally ‘criminal demand and conclusion.’ The document drawn up by the prosecutor based on the evidence he collected and delivered in court against an accused. The conclusie is the final part of the document in which the prosecutor suggested an appropriate punishment for the crime. drawn up and delivered for and against the prisoners by the interim fiscal, the honourable Gabriel Exter, in his official capacity, as well as having noted everything that served the case and could have moved their honours, practising justice in the name of and on behalf of the high and mighty Lords States General of the United Netherlands, and having judged the prisoners, is sentencing them with this: to be taken to the place where criminal sentences are usually executed here, there the first, second, third, fourth and fifth prisoners to be handed over to the executioner, the first prisoner to be exposed under the gallows with a rope around his neck, then the first, second, third, fourth and fifth prisoners to be tied to a stake and severely scourged with rods on their bare backs, whereupon the first and second prisoners are to be branded, and the first prisoner for the time of his life and the second prisoner for a time of five consecutive years to be confined, riveted in chains, on Robben Island, to labour there without wages on the honourable Company’s public works. Further the third, fourth and fifth prisoners to be riveted in chains for the time of three consecutive years and to be sent home to their owners like this, further the sixth prisoner, after having witnessed the aforementioned execution, to be whipped by the cafferscaffersTerm for the slaves and bandieten used as assistants of the executioner and who also acted as the ‘police force’ of the town under the leadership of the geweldiger. Both the function and word derived from Batavia. and to be sent home to his owner and the seventh prisoner, after also having witnessed the execution, to be sent from here to the Indies;3 with sentencing all the prisoners to the costs and expenditure of justice, and denying the further or otherwise drawn-up eijscheijschLiterally ‘claim’ or ‘demand.’ This is strictly speaking the eijsch ende conclusie without the final part about sentencing, but the term is often used as a shorthand for the whole document. and the conclusie taken by the Officer.
Thus done and sentenced at the Cape of Good Hope on 18 December 1786, as also pronounced in the Castle of Good Hope on the 23rd of the same month and executed on the same day.4
Let the sentence be done, [signed] C.J. van Graaff.
[signed] S. v. Echten, Johs. Smuts, J.M. Horak, W.F. v. Reede van Oudtshoorn, J.M. Bletterman, C.L. Neethling, C.G. Maasdorp, Cs. Matthiessen, G.H. Meijer, O.G. de Wet.
In my presence, [signed] C. van Aersen, secretary.
Footnotes
-
Daniel van de Caab, Saijd van Java and Gree van Sambouwa were all sentenced on 6 May 1785 to be whipped, branded and sent to work in chains on Robben Island for desertion and theft, CJ 67, ff. 49-50. ↩
-
Roughly the region of modern-day Woodstock. ↩
-
As a free man, Brein van Ambon was treated differently from the others. Brein had arrived from Batavia and worked in the Company gardens. He strenuously denied having aided any of the other accused, or knowing that they were runaways or even ever having seen Job, CJ 424, ff. 675-81. In the absence of evidence against him, he could not be convicted, but the court clearly decided that he was more of a nuisance than he was worth and should be returned to Batavia. ↩
-
This was the sentence recommended in the eijscheijschLiterally ‘claim’ or ‘demand.’ This is strictly speaking the eijsch ende conclusie without the final part about sentencing, but the term is often used as a shorthand for the whole document., CJ 424, ff. 593-95 and it was recorded in the regtsrollenregtsrollenLiterally ‘rolls of justice’, the minutes of the proceedings of the Council of Justice., CJ 68, ff. 209-10. ↩
Alsoo Job van Madagascar, lijfeijgen van de weduwe wijlen den manhafte Jan Hendrik Ekkerd, oud na gissing 30 jaren, Moses van Bougies, slaaf van den burger Jacobus Tesselaar, oud na gissing 40 jaren, Francies van Mosambique, toebehorende den burger Simon van Blerck, oud na gissing 20 jaren, Jek van Madagascar, lijfeijgen van den burger adjudant, den manhaften Francois de Necker, oud na gissing 22 jaren, Fortuijn van Madagascar, slaaf van den burger Petrus Johannes Hiebner, oud na gissing 25 jaren, Caesar van Madagascar, toebehoorende den oud koopman, de heer Johannes van Echten, oud na gissing 40 jaaren, en Brein van Ambon, vrijgegeevene lijfeijgen, oud na gissing 50 jaren, thans ’s heeren gevangens, vrijwillig beleeden en ’t den edelachtbare Raad van Justitie deeses gouvernements, uijt de ten processe gefourneerde stucken, evident gebleeken is:
Dat den 1e gevangen Job, voor ruijm twee jaaren geleeden, zig bij zeeker complot slaaven, waaronder twee van de heer Johannes van Echten, in naame Said en Daniel, waren die, ter zake van hun wanbedrijf, ingevolge sententie van deezen Raade, reeds in den beginne van ’t jaar 1785 zijn g’executeerd geworden, vervoegd hebbende, met intentie om in den thuijn van den gerepatrieerden edelachtbare heere Adriaan van Schoor schapen te steelen, op ’t blaffen der honden van daar egter wederom heeft moeten wijken.
Dat hij 1e gevangen, (zoo hij zegt) uijt vreese dat zulx zoude worden ontdekt, zig op de vlugt hebbende begeevens, alstoen met de meede slaven Jacob en den 5e gevangen Fortuijn gegaan is na de Tavelberg.
Dat daarop nog twee slaven van den voormelde Simon van Blerck, in name October en Jephta, zig insgelijks bij hem 1e gevangen vervoegd hebbende; zijlieden alstoen ten getalle van vijf, zijn gegaan naar en omstreex Stellenbosch, alwaar voorseijde Jacob Fortuijn en Jephta kort daarop zijn gevangen genoomen, als wanneer hij eerste gevangen met meergemelde October wederom na den Tavelberg is terug gekeerd.
Dat vervolgens bij den 1e gevangen gekoomen zijnde, de slaaven Mentor en Salomon, toebehorende eevengemelde Van Blerck, en David, slaaf van eene Franke; hij 1e gevangen alstoen besloten heeft om met dezelve en voorseijde October na de Hanglip te gaan.
Dat hij 1e gevangen aldaar aan de Hanglip nog verscheijde anderen gedroste slaven aangetroffen en zig eenige tijd, zoo met schelpvissen, als ’tgeen door sommige van hun in den selven schuijlhoek of verblijfplaats gebragt wierd, erneerd hebbende, zig op zeekere dag met eenige van dat complot, beneevens zeekeren slaaf van eenen Louw, Carolus genaamd, begeeven heeft na de plaats van den burger Jan Otto.
Dat zijlieden aldaar uijt de paardenstal gestoolen hebben, twee paarden, en niettegenstaande zijlieden door voorseijde Otto, verseld van eenen Wilkens, waren agtervolgd en de 1e gevangen nog door een schoot met gekapte kogels getroffen was geworden, dezelve paarden egter na hun verblijf plaats gebragt en opgegeeten hebben.
Dat hij 1e gevangen evenwel door dien schoot bevreesd zijnde geworden om aldaar langer te blijven, zig, beneevens voormelde David, Mentor en Carolus, van hetzelve complot heeft afgezondert en, na met deese zijne laatste gemelde makkers elders rondgesworven te hebben, wederom na de Tavelberg is terug gekeert, terwijl gemelde David, Mentor en Carolus, na zig aldaar nog een weijnig te hebben opgehouden, van hem zijn afgegaan, zijnde alstoen, behalven verscheijde andere drossend slaven die altoos af en toe zijn gegaan, ook nog de 2e, 3e en 4e gevangens Moses, Francies en Jek, benevens de slaven Pedro van voornoemde Van Blerck en April van de dragonder Veltbron, bij hem 1e gevangen gekoomen.
Dat dit complot zig zedert altoos aan de Tavelberg opgehouden heeft, en den 1e gevangen meestendeels in den thuijn van bovengemelde heer Van Echten alwaar hij, wel voornamentlijk door den 6e en 7e gevangens, van mondbehoeftens en kleederen is voorzien geworden, dewelke hem 1e gevangen daarenboven ook nog telkens, en wel meestentijds in een hoenderhok naast ’t huijs van dickwijls gemelde heer Van Echten, verborgen en het terug keeren na zijne lijfvrouw, wanneer hem zulx in ’t zin kwam, afgeraden hebben met hem 1e gevangen [onleesbaar] te maken dat al ’tgeen ’er van tijd tot tijd gestoolen wierd op zijn 1e gevangen reekening gesteld wordende, hij dan welligt gevaar liep om gehangen off geledebraakt te worden, terwijl hij 1e gevangen intusschen na zijn complot, dat zig overdag aan den Tavelberg ophield en des nagts om eeten te zoeken in de tuijnen omstreex ’t Rondebosje ende Roode Bloem rondswierf, af en toe gegaan zijnde, echter nooijt zoo veel eeten als voor hun allen genoegsaam was geweest uijt gemelde thuijn [sic] had kunnen opdoen.
Dat dierhalven voorseijde Pedro en April eens een koebeest van de burger Willem Versveld van de zoogenaamde Platte Klip na den berg gedreeven hebbende, hetzelve door den 1e gevangen geslagt en vervolgens met de overige 2e, 3e en 4e gevangens geconsumeerd is.
Dat hierna de 1e gevangen ook nog, met behulp van den 3e en 4e gevangen Francis [sic] en Jek van den manhafte Servaas van Breda, een bul gestoolen en tot hun onderhoud na hun schuijlhoek vervoerd heeft.
Dat voorts de 3e gevangen Francies, beneevens voorseijde Pedro by meergemelde Van Blerck, drie en bij de oud burgerraad de heer Jacobus van Reenen, insgelijks drie schapen gestoolen en die beneevens diverse groenten en tuijnvrugten, bij ’t complot gebragt heeft.
Dat den 5e gevangen, die wel eer toebehoord heeft aan de lijfvrouw van den 1e gevangen, en dus altoos met hem 1e gevangen in kennis geweest is, hem 1e gevangen dikwerf des nagts in zijn’s lijfheeren thuijn ontfangen en van eeten voorzien heeft.
Dat hij 5e gevangen vervolgens eens aan de twee eerste gevangens Job en Moses gezegt hebbende dat in de voorkamer van ’t huijs van zijner lijfheer twee zakken met meel stonden, de vier eerste gevangens met malkanderen alstoen hebben overlegt om dat meel vanuijt het huijs van gerepten Hiebner weg te halen, ten welken eijnde zij 4 eerst [sic] gevangens dan, na genomen afspraak, zig in den nagt tusschen den 8e en 9e August laastleeden in den tuijn van voorseijde Hiebner hebben begeeven, als wanneer de 3e en 4e gevangens bij ’t hek van den tuijn gebleeven en de 2 eerste gevangens na ’t huijs gegaan zijnde, na met den 5e gevangen een ogenblik gesprooken te hebben, wederom zijn terug gekeert om den agteruijt gebleeven 3e en 4e gevangens te zeggen dat men nu kans zag om in de kamer te koomen, gelijk de 4 eerste gevangens zig toen ook gezamentlijk naar ’t huijs, bij ’t voorcamer vengster van denselven Hiebner, begeeven en, volgens hun zeggens, het houte vengster open of slegts eeven aangestoote gevonden hebbende, hetzelve opengetrokken en alstoen het schuijfraam opgeschoven hebben; terwijl daarna de 1e en 2e gevangen Job en Moses zijn na binnen gecklommen, zijnde de 5e gevangen Fortuijn middeler, nadat hij de nodige aanweijzing gedaan had, na agteren gegaan om te zien of de andere slaven van zijnen lijfheer wel alle in behoorlijke rust waren.
Dat nadat de 1e en 2e gevangens de twee zakken met meel door behulp van den 3e gevangen hadden uijt de kamer gekreegen, de eerste gevangen Job alstoen met een tuijn hark de, in die kamer staande, bureau opengebrooken en uijt dezelve, behalven eenig zilverwerk, ook nog het, daarin zig bevindende, zoo zilver als papiere geld gehaald heeft, waarna zij nog verscheijde andere goederen, dewelke zig in die kamer bevonden, en waarvan de gevangens niets specificq hebben opgegeeven, weggenoomen hebben; zijnde egter des anderen daags ochtends door voorseijde Hiebner uijt zijne bureau vermist: vijftig rijxdaalders aan papieremunt, zes en twintig rijxdaalders aan guldenstucken, dertig rijxdaalders aan oud zilvere geld, een dubbelde zilvere knip beugel met ses potstukjes, negen zilvere lepels, een dito zuijker trommel, een dito koekbakjes met vier lepels en vijf vorkens. Terwijl uijt de kamer, aan dezelve bureau stond, twee mudden meel en een kopere thee kisje, en uijt de agterkamer, daar het wasch goed pleegt geborgen te worden: een blauwe neusdoek, een ledige zeijldoekse zak, een vrouwe rok, een tavellaken, een manshemd, twee vrouwe nagtmutsen en een zeijldoekse zak, die nagt meede zijn absent geraakt, welke geroofde goederen door de gevangens dien zelfden nagt na hun schuijlplaats zijn overgebragt, edog door den manhafte, luijtenant Pieter van Breda, en den burger Willem Versveld, des anderen daags, wanneer zijlieden de gevangens agtervolg hebben, voor een groot gedeelte gevonden en aan gemelde Hiebner zijn terug gegeeven.
Dat intusschen de 5e gevangen Fortuijn aan zijnen lijfheer voorgegeeven hebbende dat hij Job en zijn complot opzoeken en in handen van gemelde zijnen lijfheer overleeveren wilde, zig alstoen van huijs begeeven, bij ’t complot van Job vervoegd en met hetzelve rondgesworven heeft; terwijl hij voorts, na een maand lang bij ’tzelve complot gebleeven te zijn, mitsgaders hier en daar uijt de tuijnen vrugtens en groentens gestoolen te hebben, wederom na zijnen lijfheer is terug gekeerd, voorwendende dat hij door Job en zijne makkers zoude zijn gevleugeld en al die tijd opgehouden geworden.
Dat de 4 eerste gevangens, kort voordat zij zijn gevangen genomen, beneevens voorseijde Pedro en April, alwederom na de Hanglip hebbende willen gaan, daarop in de Duijnen van elkanderen zijn geraakt, terwijl vervolgens de 1e en 3e gevangens weder na de Tavelberg terug gekeerd, en de 2e, 3e en 4e gevangens geapprehendeert zijn, gelijk meede de 1e gevangen, na veele vrugtloos aangewende pogingen, egter eijndelijk op een toevallige wijze in ’t bovengemelde hoenderhok naast het huijs van meergemelde heere Van Echten verrast en, na met een schoot in zijne beenen getroffen te zijn, insgelijks gevangen genoomen en, zoo wel als zijne complices, in handen van justitie is overgeleeverd geworden.
Dan nademaal diergelijke moedwillige aufugie en diefte in een land waar regt en geregtigheijd behoorlijk word gehandhaafd, geensints kan worden gedult, maar, ten afschrik van anderen diergelijke boosdoenders, ten rigoureusten behoord te worden gepunieert.
Zoo is ’t, dat den edelachtbare Raad van Justitie, voormeld, ten dage dienende, met alle opmerkzaamheijd geleesen en overwogen hebbende, den schriftelijken crimineelen eijsch ende conclusie door den pro interim fiscaal, d’ edele Gabriel Exter, nomine officii, op ende jeegens de gevangens gedaan ende genoomen, mitsgaders gelet op al hetgeent ter materie dienende was en hun edelachtbarens konde doen moveeren, recht doende uijt naame ende van wegens de hoogmogende Heeren Staten Generaal der Vereenigde Nederlanden, de gevangens hebben gecondemneerd, gelijk hun edelachtbarens dezelve condemneeren mits deezen: omme gebragt te worden ter plaatze waar men alhier gewoon is crimineele sententiën te executeeren aldaar den 1e, 2e, 3e, 4e en 5e gevangens aan den scherpregter overgeleeverd en den 1e gevangen met een strop om den hals onder de galg te pronk gesteld, voorts de 1e, 2e, 3e, 4e en 5e gevangens aan een paal gebonden, met roeden op de bloote rugge strengelijk gegeesseld en daarop de 1e en 2e gevangens gebrandmerkt zijnde, de 1e gevangen voor den tijd zijn ’s leevens, ende 2e gevangen voor den tijd van 5 agtereenvolgende jaaren in de ketting geklonken zijnde, ten Robben Eijlande geconfineerd te worden, omme aldaar zonder loon aan ’s edele Compagnies gemeene werken te arbeijden, weijders den 3e, 4e en 5e gevangen voor den tijd van drie agtereenvolgende jaren in de ketting geklonken zijnde, zodanig aan hunne lijfheeren te huijs gezonden te worden, wijders den 6e gevangen, na de voornoemde executie te hebben aanschouwd, door de caffers gelaarst zijnde, aan zijnen lijfheer te huijs gezonden, en den sevenden gevangenen, na meede de executie aanschouwd te hebben, van hier na Indiën verzonden te worden, met condemnatie van alle de gevangens in de kosten en misen van justitie, en ontzegging van den verderen off anders gedaanen eijsch en genoomene conclusie van den Officier.
Aldus gedaan en gesententieerd aan Cabo de Goede Hoop, den 18e December 1786, mitsgaders gepronuntieerd in ’t Casteel de Goede Hoop, den 23e derzelven maand en g’executeerd ten zelven dage.
Fiat Executie, [get.] C.J. van de Graaff.
[get.] S. v. Echten, Johs. Smuts, J.M. Horak, W.F. v. Reede van Oudtshoorn, J.M. Bletterman, C.L. Neethling, C.G. Maasdorp, Cs. Matthiessen, G.H. Meijer, O.G. de Wet.
Mij present, [get.] C. van Aersen, secretaris.